مقوله ی "شهادت و شهیدپروری" یکی از
پایه های حکومت تئوکراسیِ* (Theocracy) جمهوری اسلامی ایران بوده و همچنان باید پایدار
بماند. این مبحث با کشته شدگان قبل از انقلاب سال پنجاه و هفت (1979) در حکومت های پادشاهی معاصر آغاز شد و با اقتباس از شهدای صدر
اسلام ، قوّت گرفت و به گونه ای جدّی و اساسی می بایست توسعه می یافت. ترورهای بعد
از انقلاب ، فارغ از اینکه توسط چه فرقه ای یا با چه ایده و هدفی انجام شد ، بزرگنمایی
خاصی را در قهرمان جلوه دادن مهره های مزاحم سیاست های بعدی نظام دربرداشت. به
عنوان نمونه امیر عباس هویدا (نخست وزیر) ، فرّخ رو پارسا (اولین وزیر زن) ، خسرو
قشقایی (نماینده مجلس) ، نادر جهانبانی (فرمانده نیروی هوایی) و دیگر مقام های
کشوری و لشکری حکومت پادشاهی پهلوی بدون دلیل محکمه پسندی محکوم به اعدام و از
آنان به عنوان معاند با خدا و کلام خدا یاد می شود. از سوی دیگر رجائی ، باهنر ،
بهشتی ، مطهری ، چمران ، فکوری ، صیّاد شیرازی و دانشمندان هسته ای به عنوان
قهرمانان و اسطوره های حکومت جمهوری اسلامی شناخته می شوند.
امّا فقط یاد کردن از شهیدان یا
ایثار آنها (اشاره به واقعه ی کربلا) ، کمکی به نفوذ فرهنگ ایثار و شهادت در ذهن
عموم مردم ایران نبود و لذا خود مردم باید آن را به عینه لمس می کردند. پس جنگ
ایران و عراق ، فرصت مغتنمی برای نهادینه کردن این مبحث در جامعه و افکار عمومی
بود.
بنابراین لزوم وجود یک اورگان یا
سازمان دولتی صرفا برای تبلیغ و گسترش فرهنگ ایثار و شهادت به چشم می خورد. بدین
سان تأسیس بنیاد شهید انقلاب اسلامی قبل از شروع جنگ ایران و عراق در اواخر سال
پنجاه و هشت (1980) صورت گرفت. بعدها نام بنیاد شهید انقلاب اسلامی به
بنیاد شهید و امور ایثارگران تغییر یافت.
بودجه بنیاد شهید در سال‌های اولیّه
تأسیس، از محل وجوهات شرعی و بودجه دولت تأمین می‌شد. در سال شصت و چهار (1986) با
درخواست سرپرست وقت بنیاد شهید و موافقت روح‌الله خمینی، بخشی از اموال مصادره‌ای**
برای تأمین هزینه‌های مالی در اختیار بنیاد قرار گرفت. پس از تصویب اساسنامه
بنیاد، منابع مالی آن از محل کمک‌های مالی رهبر جمهوری اسلامی، کمک‌ها و اعتبارات
مصوّب‌شده در بودجه عمومی دولت و درآمدهای ناشی از فعالیت‌های اقتصادی شرکت‌های
زیرمجموعه این مؤسسه، تشکیل می‌شود. برای تأمین اهداف
بنیاد، واحدهای مختلفی در این مؤسسه ایجاد شده‌است. مهمترین واحدهایی که تحت
سرپرستی بنیاد شهید انقلاب اسلامی فعالیت می‌کنند شامل: واحدهای فرهنگی، واحد
مسکن، دایره ازدواج، مراکز پزشکی و سازمان اقتصادی می‌باشند، که با تحول در ساختار
سازمانی و تجمیع نهادهای مختلف ایثارگری در این سازمان در سال هشتادوسه (2005) تغییراتی در واحدها و سازمان‌های وابسته به آن ایجاد گردید و سازمان
اقتصادی بنیاد شهید انقلاب اسلامی عهده‌دار بیش از یکصد و هشتاد شرکت و کارخانه در
زمینه‌های صنعتی، تجاری، ساختمانی و کشاورزی شد.
دولت دوازدهم جمهوری اسلامی برای
بنیاد شهید و امور ایثارگران همچون سال‌های گذشته، رقم بودجه پیشنهادی را افزایش
داده است. دولت در بودجه پیشنهادی خود برای بنیاد شهید و امور ایثارگران در سال نود
و هشت (2019) با افزایش دوهزار میلیاد تومنی ، بودجه ی این اَبَرماشین تبلیغاتی
جمهوری اسلامی را به حدود چهارده هزار میلیارد تومن (1 billion US Dollar) رسانده است. با
مقایسه ای ساده می توان فهمید که این هزینه با هزینه ی "مسکن خانواده" ی
ایالت متّحده آمریکا (Family
Housing) برابری
می کند.
بانک ایران زمین ، شرکت
سرمایه‌گذاری شاهد ، سازمان اقتصادی کوثر ، سازمان پزشکی شفا ، سازمان اموال و
املاک بنیاد شهید ، مدارس شاهد ، طرح شاهد و دانشگاه شاهد بخشی از سازمانها و
برنامه هایی است که بنیاد شهید و امور ایثارگران انقلاب اسلامی در ایران پیاده
کرده اند.
با گریز به شرح اولیه ی این مقاله ، به
جز جنگ ایران و عراق که طولانی شدن آن تا حدّ زیادی به تثبیت نظام حاکم کمک کرد ،
بستر مورد استفاده ی دیگری می بایست نه تنها برای جوانان و مردم ایران بلکه برای
دیگر کشورها بوجود می آمد تا فرهنگ ایثار و شهادت همچنان برای نسل های بعدی زنده
بماند.
در زمان صلح ، تبعیض های اجتماعی نسبت به عموم مردم ، بها دادن
و بالا بردن عَلَم بازماندگان جنگ و خانواده های ایثارگران سرلوحه ی عملکرد نظام
جمهوری اسلامی و بنیاد شهید برای اشائه این فرهنگ بود. به موازات و همزمان ، سیاست
های خارجی نظام جمهوری اسلامی برای ترویج مکتب تشیّع ، با صرف هزینه های بسیار
هنگفت ، بکارگیری و مسلّح کردن نیروهای بومی هر یک از کشورهای منطقه مانند فلسطین ،
لبنان ، عراق ، سوریه ، افغانستان ، پاکستان ، یمن و حتّی تاثیر منفی در کشورهای
خارج از منطقه همچون نیجریه ، آرژانتین و ... ، دوباره به گسترش شهادت و شهیدپروری
نیرو بخشید.
عناوینی که تا کنون در طول عمر
نظام جمهوری اسلامی به شهدا داده شده است بدین گونه اند :
-
شهدای قیام
-
شهدای انقلاب
-
شهدای ترور
-
شهدای جنگ تحمیلی
-
شهدای امر به معروف و نهی از منکر
-
شهدای هسته ای
-
شهدای مدافع حَرَم
-
و به تازگی شهدای امنیّت ملی و مدافع ملّت
حال آنکه بر همگان روشن است که لقب
شهید به کسانی اعطاء می شود که در راستای تحقّق بخشیدن به سیاست های نظام جان خود
را از دست داده و یا توسط خود رژیم حاکم حذف شده اند و این القاب تنها برای ایجاد
تقدّس در اذهان عمومی و سوء استفاده از احساسات عوام اعطا می شود و زمینه ی
تبلیغات اسلامی و توجیه نمودن تخصیص بودجه های عظیم سالیانه فراهم می آید.
حکومتی که ادعّای برتری نزد خدا
دارد ، حکومتی که سعی به حذف تاریخ و تمدّن ایران زمین می کند ، منابع کشور را صرف
باج دهی و تأمین منافع دوستان ظاهری (روسیه
– چین) و دشمنان ظاهری خود
(آمریکا – اروپا – اسرائیل) می کند ، بستر ایجاد سرمایه داران نامشروع است ، حکومتی که دروغ ،
فقر ، فساد ، بی سوادی ، اعتیاد و فحشا را گسترش داده و مردم را در برابر مردم
قرار می دهد ، به چشم وطن به ایران نگاه نمی کند و به وضوح در امور و آینده ی مردم
کشورهای دیگر دخالت می کند ، چگونه می تواند به دنبال محبوبیّت و بقای خود باشد ؟
این شیوه ی حکومت جمهوری اسلامی
ایران ، شنا کردن در خلاف جهت انسانیّت ، صلح و در کل مصداق تضاد با حقوق بشر است
و دیری نخواهد پائید که به سقوط و عدم دچار شود.
*تئوكراسی – Theocracy : حكومتی را گویند كه رؤسا و فرماندهان درجه اول آن پیشوایان
روحانی و ارباب دین باشند. بعبارت دیگر حكومت مذهبی است.
** اموال و دارایی های متعلّق به مقام های کشوری و لشکری اعدامی نظام پادشاهی پهلوی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر